Pffff, stoom uit mijn oren terwijl ik het zoveelste mailtje lees van een beleidsmedewerker van een gemeente; of ik naast mijn BIG-registratie toch ook nog even een vooraanmelding in het SKJ-register wil doen. Terwijl bij het SKJ staat dat dat niet moet.
Okee, de gemiddelde lezer is na deze zin de draad allang kwijt. Ik ben, helaas, na 49 uur werken in de afgelopen weken aan verschillende aanbestedingsdocumenten van de verschillende regio’s en gemeenten al een beetje gewend aan alle afkortingen en registraties. En een hobby is het nog niet geworden.
Sinds mei van dit jaar word ik benaderd of ik alsjeblieft een contract met betreffende groep gemeentes wil regelen, want dat zou zo prettig zijn voor de inwoners. In juli, op het moment dat mijn cliëntjes vakantie vieren, ben ik begonnen aan het inschrijvingstraject. En vanmorgen kwam dan alsnog deze vraag.
Op zo’n moment zinkt de moed me in de schoenen. Deze Bureaucratische Rompslomp kost me zo onwijs veel tijd, energie en ook nog geld, want iedere gemeente heeft andere criteria en vraagt om andere documenten.
Je zou zeggen, je diploma’s blijven hetzelfde: klopt.
Maar dat is dat ook alles.
Verder kun je nog heel veel documenten aanvragen om je goede gedrag te bewijzen en aan ieder document hangt een prijskaartje en verwerkingstijd, natuurlijk. Zo houden we het volledige ambtenarenbestand bezig en levert het nog iets op ook. Ondertussen vergaat mij bijna het plezier van mijn werk, althans in dit deel ervan.
Mijn kwaliteiten als kindertherapeut en jongerencoach zet ik momenteel regelmatig in tijdens telefoontjes met betreffende ambtenaren waarop ik met engelengeduld uitleg hoe het werkt met de verschillende registraties. Iets met Keulen en donderen en dan komt het goed….
Ik pak onze hond Lay en ga aan het begin van deze dag alvast onthaasten op de dijk. Onderweg neem ik me voor dat alles in balans moet zijn. Voor mij betekent het dat ik deze week 16 kindafspraken heb en dus ook ‘slechts’ 16 uur wil besteden aan alle rompslomp met de gemeentes.
En die zijn op deze woensdagmorgen al bijna om. Dat is alvast een prettig vooruitzicht voor de rest van de week.
Ook realiseer ik me dat al dit aanvragen-werk slechts tijdelijk is, en dat ik gelukkig nog heel lang mag werken. Dus dat ik nog heel lang mag genieten van datgene waar ik wel energie van krijg: het inhoudelijke werk met kinderen en jongeren.
Volgens mij is dat toch de kern.