He he, de eerste school is tot inkeer gekomen. Ouders (2 maanden) geen toegang geven tot de cijfers op Magister, Hulde!!
Als de dag van gisteren herinner ik me nog de avonden van vroeger, waarop ik me had voorgenomen om mijn onvoldoende voor wiskunde op te biechten. Eerst de afwas gedaan, opgewekt en volledig spontaan. Daarna lekker kopje koffie gezet en een koekje aangeboden aan mijn ouders. Die de bui allang voelen hangen en zeiden: je moet ons iets vertellen he? Ja, ik had een 4,8 voor wiskunde. -zucht-
Dit was geen leuk gesprek, maar het was een gesprek en ik kon kiezen op welk moment en in welke sfeer ik dat wilde voeren.
Zo anders dan een meisje in MAVO-4 die me vertelde dat haar vader haar bij de deur opwacht en zegt: nou het viel weer niet mee, he?
Of ouders, die dagen nerveus meerdere keren per dag op magister klikken, in bijzijn van hun schoolgaande zoon, omdat ze zo benieuwd zijn naar het behaalde cijfer voor biologie. De moeder die haar dochter tijdens een schooldag op attendeert, dat haar geschiedenis cijfer op Magister staat.
Voor mij staat deze manier van omgaan met Magister symbool voor de wijze, waarop we onze jongeren aan de ene kant veel vrijheid geven. Terwijl we aan de andere kant iedere stap letterlijk in de gaten kunnen houden. En onder het mom van ‘op de hoogte willen blijven’, geven we daarmee aan hen het signaal af dat hun schoolprestaties niet alleen niet van henzelf zijn, maar dat zij daarover op volledige openheid, verantwoording (?) af te leggen hebben aan hun ouders.
Als jongerentherapeut hoor ik al jaren, dat jongeren het gevoel hebben dat er geen vertrouwen is dat zij eerlijk hun schoolprestaties zullen delen. Jongeren ervaren een grotere druk omdát zij weten dat alles wordt gezien. Jongeren missen het gevoel van euforie dat je krijgt wanneer je kunt vertellen dat je een 9,2 voor engels had, omdat het al gezien is in hun eigen afwezigheid.
Jongeren missen de ruimte om fouten te kunnen maken, die ze pas hoeven op te biechten, nadat zij zelf eerst aan het herstel hebben kunnen werken door middel van bijvoorbeeld een herkansing.
Volgens mij is het goed om je als ouder je af te vragen wat Magister voor jou betekent. Wat het je oplevert in het gesprek met je schoolgaande kind.
Ik adviseer ouders in mijn praktijk regelmatig om met hun kinderen te bespreken, wat zij willen dat je als ouders bekijkt in Magister, wat helpend is voor hen. Spreek samen met enige regelmaat af hoe je als ouders op de hoogte blijft en wil blijven over de schoolprestaties en vooral het welbevinden van je kind op school.
En hou bij dit gesprek in gedachten wat je zelf als jongere prettig vond in relatie tot je ouders.
Opvoeden is loslaten in wederzijds vertrouwen.