Ik ben ondertussen bijna twee weken terug uit Gambia. Van een totaal relaxte omgeving ben ik hier een totaal overspannen wereld in gevlogen en dat is best schakelen.
Zoals altijd heb ik aan de Gambia reis een heftige astmatische bronchitis over gehouden. Klinkt heel heftig, is best vermoeiend, maar totaal niet besmettelijk. Andersom zou het niet fijn zijn om daar een Corona overheen te krijgen dus ik heb vanaf de eerste dag dat ik terug ben maatregelen genomen.
Afgelopen week resulteerde dat in het omzetten van alle afspraken naar video-bel afspraken. En dan vooral met jongeren en ouders die op dit moment hele dagen met hun gezin in 1 huis zitten, wat best wat frustraties oproept.
Kortom, ik werk best hard door.
Om mezelf af en toe te luchten wandel ik kleine rondjes met ons pupje Loeki.
Thank God voor pupjes in corona-tijden.
Ik neem dan een aantal mensenluwe routes, om de afstand te kunnen bewaren.
En soms naar het bos waar het me opvalt hoeveel mensen in kluitjes bij elkaar lopen en ook op mij af lopen om Loeki te aaien. Gelukkig is er dan genoeg ruimte voor mij om een meter achteruit te gaan.
Ik zie mijn eigen kinderen en andere familieleden niet en mijn man slaapt al een week boven na zijn vergadering met collega’s in Brussel. Alles om het virus onder controle te houden, aan mij zal het niet liggen.
Om naast al deze voorzichtigheid ook een beetje conditie en vitamine D te houden fiets ik iedere dag een rondje. In mijn uppie. Langs de volgelopen uiterwaarden, in het zonnetje met frisse tegenwind. Hoofd leegmaken en longen doorwaaien.
Vandaag reed ik na mijn rondje terug naar huis. Ik fietste een man tegemoet op gepaste afstand terwijl ik net een hoestbui kreeg. Wetend dat dit naar klinkt, probeerde ik mijn hoest te dempen en ik hoestte in mijn elleboog zoals altijd, terwijl ik mijn snelheid terugbracht.
De man reageerde meteen met een welgemeend: ‘ga naar huis! TRUT!’
Ik schrok me lam.
Ik weet echt dat we social distancing in acht moeten nemen. Ik doe mijn stinkende best.
Ik weet ook dat deze meneer vanuit zijn eigen angst en mogelijk frustratie reageerde.
Er zijn mensen met andere hoestklachten dan corona en dat is voor buitenstaanders lastig in te schatten. Maar mensen, laten we ervan uitgaan dat iedereen zijn of haar verantwoordelijkheid neemt. En wanneer je daaraan twijfelt, dan kun je dat ook op een sociale manier vriendelijk benoemen, zonder mensen uit te schelden.
Het zijn barre tijden, laten we ze vol menselijkheid ondergaan.
3 gedachten over “A-social distancing”
Too right
Herkenbaar. Door de hooikoorts heb ik deze maanden altijd een chronische loopneus, niesbuien en kriebelhoest. Voel de neiging een bordje om te hangen met uitleg😉
Veel gezondheid toegewenst!
Goed idee dat bordje! Beterschap voor jou.