Zelf doen

Vanmiddag tijdens mijn uurtje met de directeur bespraken we de nood van kinderen. Aanleiding was mijn werk in nederland binnen mijn praktijk. Daar wilde hij meer over weten. Ik legde uit met wat voor soort klachten kinderen bij mij komen. Hij vertelde een verhaal over een jongen in nood bij hem op school.
Het begon een paar jaar geleden toen hij in grade 5, onze groep 7, zat. Zijn vader was naar de gevangenis gestuurd en zijn moeder was daarna uit schaamte het dorp uit gevlucht. Hij was alleen en werd opgevangen door een oom en tante. Op een dag kwam in bij de directeur en vroeg hem of hij over zijn probleem mocht praten.
Hij vertelde de directeur over zijn vader en moeder. En ook dat hij verwachtte dat de financiële problemen niet te overzien zouden zijn. Dat zijn oom en tante niet veel financiële ruimte hadden en dat hij bang was dat dat zijn toekomst zou beïnvloeden.
Dus vroeg hij hebt schoolhoofd of hij hem wilde helpen.
Iedere week zou de jongen geld brengen bij het schoolhoofd en dat moest hij dan voor hem bewaren. Dat gebeurde.
De ene week 5, andere keer 10 en soms zelfs 50 dalassi (is bijna 1 euro).
De jongen verdiende zijn geld door na schooltijd plastic boterhamzakjes te kopen. Deze te vullen met kraanwater en dit te verkopen langs de weg, zoals zovelen doen.
Het schoolhoofd vertelde trots dat deze jongen op dit moment in de voor-examen klas zit. Zijn schoolgeld, uniform en andere kosten zelf heeft betaald en dat er zelfs nog 800 dalassi in de spaarpot zit.

En dan hebben we het over probleemoplossend vermogen. Zoals ik al eerder schreef, het is er allemaal, het moet alleen gezien worden.