Nieuwe plannen

Zoals ik vorig jaar al beschreef, heeft iedere klas een vrouwelijke klassenvertegenwoordiger en een mannelijke assistent. Vandaag had ik een overleg met de vertegenwoordigers van de middelbare school. Doel was om te luisteren naar plannen die uitgevoerd zouden kunnen worden in de school.
Allereerste kon ik hen melden dat het verzoek voor sponsoring van de educatieve excursie gelukt was. De vertegenwoordigers moeten nu een een goed onderbouwde begroting maken en op basis daarvan laat ik een bedrag in euro’s achter bij de directeur. Ik kreeg een ingetogen blije reactie. Mogelijk ook omdat het maken van die begroting toch weer een klusje was, maar goed.

Daarna legde ik uit dat ik twee keer per jaar een councilmeeting zou willen meemaken om hun ideeën en plannen te horen. Dat die plannen van alles kunnen zijn. Belangrijk is dat de leerlingen zelf bepalen wat ze willen en ook zelf bedenken hoe ze dat gaan uitvoeren en onderhouden.
Over sponsoring werd niet eens gesproken. De leerlingen zelf bedachten dat wanneer ieder kind 1 dalassi per week zou betalen, dat met 1200 leerlingen in het basis en middelbaar onderwijs al snel zou oplopen tot een aardig bedrag. En daar ging het los. Want wat zouden ze allemaal niet kunnen doen voor dat bedrag. Een meisje opperde dat de kinderen een fonds zouden kunnen opzetten van waaruit ziekenhuis bezoek van zieke kinderen zou kunnen worden betaald. Tenslotte is hier niet zoiets als een huisarts, dus met hoofdpijn ga je al naar het gezondheidscentrum. Ik was onder de indruk van het idee. Een ander meisje vond dat er ook geld gespaard moest worden om planten en bloemen te planten op het schoolplein. Een jongen benoemde het tekort aan brandblusserinfo.

Toen kwam het volgende masterplan. Er is namelijk een prachtige computerruimte, maar geen computers. Dus het zou ook een optie zijn om te sparen voor computers. Die zouden dan gebruikt kunnen worden door leerlingen. Maar alleen voor studie, werd er meteen gesteld. Ik vroeg wat ze wilden doen met kinderen die geen 1 dalassi per week konden betalen. Mogen die niet naar de kliniek of misschien pas als laatste achter de computer als niemand anders meer hoeft? Hele rare vraag; binnen de Babylonschool zijn we allemaal ‘brothers en sisters’. Dus natuurlijk mag iedereen even veel gebruik maken van welk project dan ook.

Het aanwezige schoolhoofd zag ook een kans: of de docenten ook gebruik mogen maken van de computers? Wow, daar werden ze even stil van. Want daarvan zag iedereen ook meteen het risico voelde ik. Namelijk dat de leerlingen van hun gespaarde geld de materialen kochten en dat dan de docenten daar hele dagen voorrang op zouden krijgen. Niemand beantwoordde de vraag. Er werd gezellig Gambiaans omheen gepraat, dus ik haalde de vraag nog een keer terug. Waarop dezelfde jongen van de ‘brothers en sisters’ de angst van de kinderen verwoordde. Heel reëel en respectvol. Het schoolhoofd stelde voor dat het docententeam ook een gelijkwaardige bijdrage zou kunnen doen om daarmee in de uren na de lessen gebruik te kunnen maken van de computers. Ook dat plan wordt verder uitgewerkt en besproken.

De bal ligt nu bij de leerlingen. Zij bespreken de verschillende voorstellen, met hun klas. Onderdeel daarvan is ook het spaarsysteem. Bij de komende vergaderingen worden de vorderingen besproken. Ik haak in oktober weer een keer aan.