Zichtbaar ontstemd stort Alex van 10 zich vanmiddag bij mij in de zitzak. Voor we het gingen hebben over andere dingen moest hem iets van het hart. Een verhaal over verkering en vriendschap volgde en duidelijk werd dat zijn verkering met zijn liefste vriendinnetje danig werd verstoord door onduidelijke pesterijen van een jongen die ook wel oog had voor zijn vriendinnetje. En vandaag was het weer hoog opgelopen en het verpeste écht zijn dag. Zijn irritatie was zeer zichtbaar.
Ik luisterde naar zijn verhaal aan en samen bekeken we waar eigenlijk de meeste aandacht naar uit ging… Naar het leuke van de verkering, de lol, het plezier en de vrolijke dingen die je samen kunt doen. Of ging de aandacht meer naar de boosheid over een jaloers jochie, die de pret van iedere dag bedierf en de glans van de verkering? Al snel had Alex door waar zijn aandacht lag en waar hij het wilde hebben.
De focus wordt verlegd naar de verkering.
Na dit besproken te hebben legden we aan de hand van knuffels zijn klacht en omgang (gedrag) neer. In het omgangsgebied, het deel wat de buitenwereld (soms een beetje) meekrijgt legde Alex een grote zwarte knuffel spin. En terwijl hij dat deed moest ik opnieuw denken aan de zin hierboven. Wat je aandacht geeft….
Drie jaar geleden was dezelfde Alex namelijk bij mij met hele boze ontplof buien. Hij had het gevoel dat er een vogelspin in zijn buik zat en die moest toen weg. In diezelfde sessie toen kwam er ook een baby-spinnetje naar boven maar die mocht blijven “want het is soms best goed om een beetje boos te zijn” , aldus Alex zelf op dat moment. Nadat we gedaan hadden wat nodig was herinnerde ik Alex aan het baby-spinnetje van toen. Het kleine spinnetje waar hij toen een huisje met een bedje voor had gemaakt, heel zorgzaam.
En samen concludeerden we dat dat kleine baby-spinnetje wel erg veel aandacht had gehad, en dus ook enorm gegroeid was.
Deze keer mocht de spin wel blijven, maar hij moest minder wild doen in hem. En ook daarvoor had Alex een grandioze oplossing. Hij knoopte twee aan twee de poten aan elkaar. En spin keek ons met grote ogen, best tevreden aan… 