Het blijven toch wel de grootste schatjes van de hele school. De enorme groep piepkleine Gambiaanse kindjes in de peuter en kleuterklassen. Prachtige koppies boven uniformpjes, die minstens nog 4 jaar meegaan op de groei.
En iedere middag om 13 uur staan alle groepen in de rij. Twee aan twee, jongetje/meisje. In de brandende zon.
En om de beurt komen ze naar voren en wassen bijna synchroon hun handen bij de kraan. Dan mogen ze in de dining room gaan zitten, rond de tafel waarop drie grote borden staan met rijst en een bruin prutje. Heel lekker, ik mocht het een keer proeven.
Tussen Schoolse Opvang in Gambia.
iedere morgen stoken drie vrouwen de houtkachels op, in de keuken. Met daarop enorme pannen met rijst en een met prut. Zwaar werk, zonder ventilator of airco.
Om ervoor te zorgen dat jonge kinderen minimaal een gezonde maaltijd per dag krijgen, bekostigd de school deze schoollunches. Het ziet er prachtig uit en het verloopt onwijs gestroomlijnd. De ene deur in, met de schoon gewassen handjes. Samen rondom een bord met je rechterhand bolletjes rijst in je mond stoppen en als de schaal leeg is, via een andere deur er weer uit. En opnieuw handen wassen, nu in een grote bak water die gaandeweg steeds meer de kleur krijgt van het prutje.
Een gezonde bijkomstigheid op de Babylon school.