Fo djare kotenke!
Donderdag afscheid genomen van het team van de Babylon school. De afsluiting was een vergadering met de stuurgroep. 3 mannen en 3 vrouwen, waaronder de oudste juf van de school die tegen de 60 loopt schat ik. Samen bespreken we de ervaringen en de plannen voor de komende jaren. De groep is enorm enthousiast en staat open voor verandering. Het plan dat we de komende jaren gaan werken aan capacity building van het team slaat zo aan, dat een van de mannelijke teachers met tranen in zijn ogen en een brok in de keel niet uit zijn woorden komt. Een man met hart voor het vak en liefde voor de leerlingen. Dankbaar dat we samen een programma starten, waarin we een doorgaande lijn gaan neerzetten van kleuterschool tot en met de onderbouw van het voortgezet onderwijs.
Mijn verhaal over de eerste vrouwelijke presidente die mogelijk van deze school komt, slaat aan. Ook de docenten gebruiken het voorbeeld.
Willen we dat de toekomstig presidenten uitvoert wat de Wereldbank haar opdraagt en dat repeteert? Of willen we een presidente die haar zelfoplossend vermogen inzet? En wanneer starten we dan met het trainen van dat vermogen?
Kortom, de vibe is er. En het half uur wat ik in de pauze kreeg om te overleggen loopt ruim uit de klauwen. Maar wanneer ik aangeef, dat ze nog maar een kwartiertje pauze hebben om te eten, wordt dat soort iedereen weggewuifd.
De zaadjes zijn geplant.
Ik mag er zijn in het team.
Ik heb opnieuw collega’s op een school, voor de komende jaren, alleen een beetje verder weg.
Mailadressen worden uitgewisseld en de eerste mail heb ik al voordat ik het gebouw uit ben… na de gebruikelijke aanspreekvormen, de zin: ‘Together we improve’
Ik ben onwijs dankbaar, dat deze twee weken zo zijn verlopen.
Ik had het niet durven hopen, ik sprak het uit in mijn eerste blog.
Maar in de laatste blog van deze weken durf ik het echt te stellen….
Together we improve.
Ik heb er onwijs veel zin in.
Klein hobbeltje is dat ik de komende maanden geld moet inzamelen om dit project echt te kunnen uitvoeren. Tegelijkertijd zijn het geen torenhoge bedragen, dus ik hou goede hoop. Tenslotte komt de tijd van ‘geven en delen’ er weer aan met kerstmis. En daarna de lente met de sponsorlopen op iedere school. Mocht iemand ideeën hebben, ik houd me aanbevolen.
Want ik ga terug. De eerste teamtraining staat gepland op 2 maart.
We hebben hier iets te doen.