The day after

Daar zit ik dan, een dag na de training. Beetje leeg, maar het was zooooo gaaf.
Al die tijd naar toe geleefd. Zo benieuwd of de activiteiten en opzet van de Vreedzame school ook hier zouden aanslaan. En tot nu toe doen ze dat. Natuurlijk is dit nog het begin, maar toch.
We startten klokslag 9 uur, wat voor mij al de eerste verrassing was. Ik had er al rekening mee gehouden dat we vertraging op zouden lopen. Opnieuw een officiële opening met toespraken en gebed.
En daarna mocht ik los. In een kring, zonder tafels, wat bij de organisatie enorme veel vragen opriep. Nee, echt geen tafels. Want we willen interactie met elkaar, zonder tafels ertussen.
Verschillende activiteiten gedaan en waar ik bang voor was gebeurde totaal niet. Ik was zo bang dat het team alleen maar een college wilden en het dus maar raar zouden vinden om allerlei andere werkvormen te doen.
Iedereen deed enthousiast en serieus mee.
Maar ja wat wil je, tijdens 1 activiteiten hebben we uitgerekend dat er 521 jaar ervaring aanwezig is op deze school, dus dat verklaart veel.

Prachtige gesprekken, veel inspiratie en een ongelofelijke saamhorigheid.
Op een gegeven moment sprak ik de twee oudste juffen. allebei in hun prachtigste jurken, en ik kan je zeggen dat is echt superprachtig. We hadden het over dresscodes en andere gebruiken. Een van de juffen zei; weet je Haddy, zij is christen en ik ben moslim. Als het kerstmis is, dan vieren we dat met iedereen bij haar thuis, samen. En als het Suikerfeest is doen we dat omgekeerd met iedereen bij mij.
Wow, alweer een voorbeeld waar wij in Nederland van kunnen leren.
Halverwege de ochtend had de directeur een ontbijt geregeld dus zo zaten we met alle leerkrachten op de kinderstoeltjes en tafeltjes om een gambian breakfast te nuttigen.

Ik merk nu dat ik zo terugblikkend niet eens kan omschrijven wat er allemaal gebeurde. Behalve dan dat we onze kijk op kinderen deelden en dat ik mijn tomeloze enthousiasme over de kracht van kinderen kon overbrengen. En bij de afsluiting kon ik alleen maar ontroerd constateren dat ik ook de mensen op deze school kan voelen als mijn collega’s. Zoals alle eerdere collega’s op eerdere vreedzame scholen. Geografisch een beetje verder weg, als mensen misschien nog wel dichterbij.
Ik verheug me op het vervolg.