Vandaag begin ik de dag gewoon met mijn hobby in plaats van de saaie zaken zoals offertes, facturen en de jaarrekening. Zo’n verhaaltje voor mijn blog zit nu al dagen in mijn hoofd en door de drukte kom ik er niet toe om te gaan zitten. Dus vandaag omgedraaid.
Gisteravond weer een supermooie oudertraining gehad.
Mijn werk met kinderen brengt hele mooie momenten met zich mee. En dat niet alleen met de kinderen zelf, waarmee ik pareltjes van momenten beleef. In de begeleiding van de kinderen zit een vast gepland oudergesprek met ieder ouderpaar. En zo’n gesprek voer ik in principe altijd bij de ouders thuis. Op deze manier kom ik mijn eigen huis regelmatig uit, wat altijd goed is voor een mens. Daarnaast voert deze aanpak mij langs de mooiste plekjes hier in de regio. De ene keer kom ik in een knus rijtjes huis, dan weer zit ik op een plaatselijke kinderboerderij, of rij ik lange tijd door de landerijen me afvragend of mijn tomtom dit echt bedoeld had.
Waar ik ook naar toe rijd, het levert altijd iets moois op. Want het onderwerp van het gesprek is altijd iets wat ons samen na aan het hart gaat, hun kind. En dat is natuurlijk een mooi onderwerp om over van gedachten te wisselen.
Gaandeweg het gesprek is er altijd een ouder die zich zelf herkent in het gedrag van het kind. En dat maakt dat ons gesprek over het kind een extra dimensie krijgt. Wat heel goed is voor het gesprek, maar nog veel mooier voor het kind in kwestie. Want wie kan zich beter inleven in het kind als de ouder die zichzelf er in terugziet?
Niet zelden komen we in zo’n gesprek ook te spreken over waarden die je aanhangt in je gezin en van daaruit in het leven. Het klinkt heel zwaar op de vroege morgen bij het eerste bakje koffie, maar zo voelt het niet. Vaak loop ik de rest van de dag rond met een uitspraak uit zo’n gesprek.
Voor alle ouders die het niet meteen gemerkt hebben:
Ouders, dank voor de mooie gesprekken en inzichten.
Ze geven een extra dimensie in mijn kinder-werk!