Klaar voor de start …

Alles geschreven, vertaald, gekopieerd en ingepakt. Klaar om te gaan. En ik ben er aan toe.

De afgelopen maanden ben ik in Nederland vooral bezig geweest met verantwoorden zoals we dat gewend zijn. Iemand heeft een plan vanuit het hart, met passie en energie.

En wij bevragen elkaar dan op: haalbaarheid, doelgroep, aanpak, financiën, de opzet, de cultuur, de onderbouwing, het nut en het effect…. En op die manier voelde ik de energie rondom het plan weglekken.

Totdat ik vorig weekend geïnterviewd werd door mijn 10-jarige buurjongen. Een interview over mijn werk, mijn droombaan en de sleutelvraag: heb je nog een droom?

Bammm, daar ging het weer stromen.

Jazeker heb ik een droom. En een hele voelbare ook.

Ik droom dat de hele wereld oprecht luistert naar kinderen. Kinderen ziet zoals ze zijn. Met al hun ideeën, plannen, talenten, creativiteit en pure autonomie.

En dát is wat ik ga delen in Gambia! Dát is waar ik voor ga.

Deze week werd bekend dat een Nederlandse juf behoort tot de 10 beste juffen van de wereld. Ik las haar aanpak en zij ziet hetzelfde.

Zegt: “Eigenaarschap, daar gaat het om. Het maakt kinderen verantwoordelijk voor hun eigen leren, dat motiveert. Het wakkert hun creativiteit aan, ze leren oplossingsgericht denken, het geeft zelfvertrouwen. En het helpt leerkrachten óók. Die zijn niet meer alleen verantwoordelijk. En kinderen zijn niet bang om ongegeneerd te zeggen wat ze vinden, ze kijken met een andere blik. Daar heeft een leerkracht veel aan.”

Dit is exact wat ik schreef in mijn projectvoorstel. En dat is ook precies hoe ik het voel en zie. En dát is mijn droom.

Met die passie ga ik morgen in alle vroegte terug naar Gambia. De zon schijnt, de leerkrachten zijn benieuwd en hebben er veel zin in, en ik ook. Ik ga genieten, genieten van de kinderen daar, maar vooral genieten van allerlei werkvormen samen met de leerkrachten waarin zij ervaren wat er gebeurd als je loslaat.

Vanaf deze plek zal ik weer regelmatig blogs schrijven over mijn belevenissen.

Wordt vervolgd.