Welkom….
Vandaag precies een jaar geleden reisde ik met Fenne terug naar Gambia om het land te zien waar zij haar hart heeft verloren. En terwijl ik hier was ontstond het plan om juist op deze plek, in het stadje Lamin, Kinderkracht internationaal te laten gaan.
Dromen bestaan om er op een manier vorm aan te geven, en dat start vandaag.
Ik schrijf dit, zittend in de lerarenkamer van de Babylon school in Lamin. Een school met kleuter, basis en middelbaar onderwijs. Ik ben nu welgeteld 3 uur binnen en we hebben aan een stuk door gepraat, voorgesteld, visies en dromen gedeeld. Ik word hier voorgesteld als senior senior advisor, wat me wel het gevoel geeft dat ik tegen de 80 loop, maar dat mag de pret niet drukken.
Het lijkt erop dat ik vooral ga samenwerken met de adjunct-directeur die het Human-rights project op wil zetten. En al pratende over de rechten van de mens passeren de verschillende issues uit het team..
Het klinkt zo prettig makkelijk en gericht. We leggen de kinderen uit wat de rechten zijn, maar dan…. wat gebeurd er wanneer je kinderen leert dat ze het recht hebben op ‘no-torture’, binnen een onderwijscultuur waarin sommige leerkrachten zich soms zo machteloos voelen, dat ze lijfstraffen uitdelen.
En wat betekent precies ‘we have the right to be equal’ wanneer je opgroeit in een moslimgemeenschap als meisje.
Ik had gehoopt op een schoorvoetend welkom.
Ik had gehoopt een klein zaadje te mogen zaaien van een vreedzame school.
En door het enthousiasme van deze man groeit het project de eerste uren al totaal uit z’n voegen. We hebben prachtige gesprekken en de inzichten groeien over en weer. Het team kan oprecht niet wachten en vraagt wanneer ik de eerste teacher-training ga geven. Ik ben echt verbluft en blijf vertellen dat ik deze weken alleen kom observeren en voelen.
Tegelijkertijd voel ik echt enthousiasme, niet bij iedereen meteen, maar wel bij veel leerkrachten. Zij willen het verschil maken.
Het verschil in het leven van de kinderen.
En ook van deze school het verschil maken in het Gambiaanse onderwijs land.
Wooow het is, op het eerste gezicht, een snellere start dan ik had durven dromen.
Ik blijf voorzichtig. Zo meteen observeren in grade 6 (groep 80). Ik weet echt wel dat de praktijk iets anders zal laten zien. Echter het delen van een droom is al een kado…..