Klassenbezoeken
Zoals op iedere school ook in Nederland staat of valt onderwijs bij de leerkracht of docent.
En zoals op iedere school zijn die ook in Lamin heel verschillend.
Leerlingen zijn enorm goed te enthousiasmeren en te ontmoedigen.
Het is net als ‘thuis’.
Om een beetje beeld te krijgen van de manier van lesgeven krijg ik op Babylon de ruimte om klassenbezoeken te doen. De directeur stuurt me op pad met de opmerking: kijk maar of je verschillen ziet. Grappig.
Ik heb op dit moment drie dagen meegelopen en wat me als eerste opvalt: ik ben echt overal welkom. Waar leerkrachten in Nederland vaak de zenuwen krijgen als ik mezelf aankondig, word ik hier in pauzes bevraagd wanneer ik bij zijn of haar les kom kijken. Het grootste deel van het hele team, van 50 docenten, is zeer eager om te leren.
Zo heb ik afgelopen dagen meegekeken van de nursery school, de peuters tot aan grade 9, derde klas voortgezet onderwijs. Ik heb leren tellen op verschillende manieren met heel veel liedjes. het hebben van een fijne stem is een belangrijke voorwaarde voor een kleuterjuf, zowel hier als in Nederland, kan ik je zeggen.
Ik heb les gekregen in agricultural science tijdens mijn bezoek aan grade 8, ofwel de tweede van het voortgezet onderwijs. Een docent met liefde voor landbouw en een groep van 40 kinderen die weten waar de man over praat. Voor mij zeer indrukwekkend en totaal nieuw. Mijn geliefde gemberwortel bijvoorbeeld blijkt horizontaal onder de grond te groeien.
De klassen zijn gemiddeld groot, met 34-36 leerlingen.
1 keer zat ik in een dubbele grade 3 (groep 5) omdat een collega naar een begrafenis moest. En zelfs dan wordt er breuken uitgelegd op een manier die ook voor mij heel begrijpelijk was, die leerkracht is een held! Ik heb sowieso een boel geleerd afgelopen dagen. Een uur les over James island of Fort James met licht schaamrood op de kaken, omdat onze voorouders op die plek een schandalige rol hebben gespeeld in handel.
Hoogtepunten was een scheikunde les over het periodiek systeem. Na al die jaren eindelijk begrijpelijk uitgelegd. Kon mijn eigen scheikunde docent veel van leren!
Klinkt allemaal prima, denk ik. Tegelijkertijd is er gelukkig nog genoeg te doen voor mij. Vanmorgen zat ik in de arts-classroom voor de kleuters. Het enige lokaal waar speelgoed staat en waar kinderen mogen tekenen. Mijn dipje in de afgelopen dagen.
Ik zag een groep van bijna 40 prachtige kleutertjes in een lokaal met een wand vol fantasieloos speelgoed variërend van plastic gitaren, tot knuffels en een witte barbie. Een juf die ieder kind iets in handen gaf. Vervolgens zaten de kinderen rustig op de mat met hun speelgoed in handen. Punt.
Los van twee gevechten tussen kinderen die een voorwerp van een ander afpakten, gebeurde er helemaal niets. De juf en klasse-assistent merkten de ongemakkelijkheid op, zeker in mijn bijzijn en zetten hun liedjes repertoire in. Deze liedjes zijn onwijs leerzaam en grappig om te horen, de eerste paar keer. Echter de manier van leren in de lagere groepen is de methode van herhaling. We weten dat dat belangrijk is, maar dit was net een beetje teveel van het goede voor mij. Ik denk dat ik ze vannacht nog kan nazingen in mijn slaap. Missie van de juf is geslaagd.
Een grappige bijkomendheid van de herhaalmethode in het onderwijs is dat de klas ook herhaalt wanneer de leerkracht de groep boos toespreekt. Ik kon mijn gezicht met moeite in de plooi houden.
Het goede nieuws: in iedere bouw heb ik meerdere leerkrachten gezien die hart hebben voor kinderen. Die andere werkwijzen inzetten en open staan voor nieuwe ideeën. Leerkrachten die praten in plaats van toespreken, die kinderen uitnodigen om te leren. Dat is de groep waar ik me op wil richten. De komende blogs zal ik meer vertellen over straffen en belonen, lunches op school, en een soort van leerlingenraad. 
Ik heb nu drie lange dagen op de school geobserveerd, heel veel mensen gesproken en ideeën opgedaan. Morgen een relaxdag om alles op een rijtje te zetten en na het weekend overleg met de bouwcoordinatoren en de directeur.
Wordt vervolgd.