Geef kinderen een stem…. en luister er naar!
Sinds een half jaar hebben we in Wageningen een echte kinderburgemeester. En ik heb de eer gekregen om hem te mogen coachen. Hij kan dat goed; enthousiast zijn neutrale rol pakken, een rol waarin hij de stem van kinderen in de stad wil verwoorden. Een uitdaging.
Dat doet me denken aan de andere kinderstem die de afgelopen maanden op de voorgrond treedt. Het klimaatmeisje wordt ze genoemd. Vol elan spreekt ze namens velen wanneer ze onze generatie onder de neus wrijft hoe we de aarde en al haar bronnen verkwanseld hebben. Welke wanorde we achterlaten voor de komende generaties. Wat mij opvalt in de reacties op haar betogen is, dat er veel gepraat wordt over haar (mogelijke) autistische trekken. Bijna alsof je haar dan niet meer serieus hoeft te nemen.
En dat raakt mij. Ik zou bijna zeggen, gelukkig heeft ze mogelijk een licht autistische inslag (wie niet?). Want dat geeft haar mogelijk de gave om zich uit te spreken zonder bang te zijn voor de lelijke reacties. Reacties die wij, volwassenen geven wanneer met name kinderen ons te veel confronteren.
Velen van ons, volwassenen vinden dat kinderen een stem moeten hebben. Kinderen moeten gehoord worden. Betekent dat dan ook dat we echt gaan luisteren? Of diagnosticeren we iemand wanneer de boodschap te wrang wordt?
Laten we luisteren naar kinderen. Naar de kinderburgemeester, naar jongeren die zich zorgen maken over het klimaat, naar kinderen van gescheiden ouders, die wensen hebben bij speciale gebeurtenissen of over hun eigen omgangsregeling. Naar kinderen …
Kinderen hebben recht op een stem, kinderen hebben er recht op gehoord te worden, naar kinderen moet ook worden geluisterd.
Ik wens alle kinderen van de wereld, volwassenen toe die naar hen luisteren.