en doorrrrr….

Het is zondag, rustig inpakken, even bijtanken en vanmiddag even naar het strand met vrienden. Laatste dag Gambia alweer.

Het was weer bijzonder, en anders dan eerdere keren. De wittebroodsweken zijn voorbij, verandering gaat langzaam, maar gestaag.

De training gisteren had als onderwerp participatie. En de leerkrachten willen heel graag. Tegelijkertijd zijn er zoveel beren op de weg: klassen te vol, leerlingen -lees leerkrachten-  zijn het niet gewend, het is eng om controle los te laten. Net als in Nederland.

Allemaal waar, en als je het wel voor elkaar krijgt, je controle los laat dan gebeuren er mooie dingen. Leerlingen zijn leergierig, houden niet op met onderzoeken en vragen. Voorbeelden te over, ook hier.

Das tegelijkertijd soms ook een probleem. Tijdens het staf overleg vrijdag bespreken we de staat van de wc’s omdat de leerlingenraad had geklaagd. Dan blijkt dat de wc’s letterlijk gesloopt worden door nieuwsgierige nieuwe leerlingen. Zij hebben thuis niet zo’n wc en die is echt heel interessant. De vlotter en andere onderdelen worden onderzocht en mee naar huis genomen om te laten zien, enzovoort. Echt onderzoekend leren dus. 

De vierde keer in Gambia. Het voelt als thuis, en mijn werk is werk. Het team ziet mij als hun invliegende collega. Opnieuw veel gezien, veel gedeeld en daarmee ook weer veel losgemaakt.  Ontwikkelingen nemen hun verloop, en ik ben een radertje.

Nieuwe contacten zijn gelegd, onder andere om de kleuterleerkrachten te trainen in een nieuw en vooruitstrevend curriculum, door een Nederlandse juf die ik hier ontmoette, samen met haar gambiaanse collega’s. Klassenbezoeken worden weer gepland, de leerlingenraad werkt nieuwe plannen uit.

Ik vlieg morgen en ben in februari weer welkom. 

Inshallah.