digi-loos

Afgelopen Pinksteren is het toch weer gelukt! Het hele chemo-schema hebben we er op gericht en dat heeft gewerkt. Ondanks vele waarschuwingen voor wonden en onhygiënische toestanden zijn wij heerlijk 4 dagen van de wereld geweest in ons prehistorisch kamp; Haps bij Apeldoorn.

Ieder jaar met Pinksteren trekken wij ons terug in een nagebouwd dorp uit de ijzertijd. Een dorp waar je zelf je graan kunt malen, deeg kan kneden, brood kunt bakken in een hout gestookte over. We laten schapen uit, voeren varkens en maken linzensoep. En het mooi van dat alles is dat we dat doen zonder elektriciteit, facebook of twitter. En dat is heeeeeerlijk!

Afgelopen Pinksteren waren wij met drie oude volwassenen, ons neefje van 8 en een groep van negen zeer jong volwassenen. En deze groep jongeren hebben ons ongelofelijk verwend. Ze hebben ons laten zien dat zij heel goed kunnen (samen)werken. Dat zij de klappen van de zweep in het kamp kennen en willen aanpakken. Dat zij geen moment digitaal contact nodig hebben en het gewoon onwijs gezellig hebben met iedereen live om zich heen. Dat we kunnen genieten van verhalen bij het kampvuur met marsmellows. En dat het leuk is om in het donker een bosspel te doen. Iedere avond opnieuw.
Kortom, het was een heerlijk digi-loos pinksterweekend. Een aanrader!