De vakantie is voor bij, de zomer is begonnen. Zo voelt het op deze zonovergoten dag. Heerlijk genieten van deze onverwachte zonnestralen. Op die manier komt het vakantiegevoel nog even terug. Want wat is dat een lekkere tijd.
Ik begrijp al die kinderen wel, die het na twee dagen op school wel weer gezien hebben. Weer bij gepraat en bij-gespeeld zijn met vriendjes en vriendinnetjes en terug verlangen naar de vakantie. Die periode van structuurloosheid en gezamenlijkheid. Opstaan wanneer je wakker wordt, misschien even lekker hangen voor de tv. Bij vies weer de halve dag in je pyama blijven lopen, want we hoeven toch nergens heen. Bij mooi weer alleen je zwembroek aan en dan hop de tuin in. Na het avond eten buiten spelen als het late zonlicht de lucht zo raar mooi kleurt. Niets moet en heel veel mag……
Wat een groot contrast is dan de werk/schooltijd weer. In ons geval betekent het heel vroeg opstaan en naar de bus lopen. Zoon en dochter die hele lange dagen uit het zicht zijn door hun verplichtingen elders. En pas laat bij het avondeten elkaar allemaal weer ontmoeten. Tuurlijk het went, zeker weer na een paar weken (wij begonnen laat dit jaar) . En gelukkig hebben we allemaal de leukste school en doen we het leukste werk wat we kunnen bedenken. Maar toch……. Ik heb soms heimwee naar de vakantietijd, naar de ontspannen gezamenlijkheid. En ik kan me niet voorstellen dat ik enige ben. Toch?