Durf

De kop is er af! En hoe!
2013 is begonnen en wij hebben daarmee een supermooie start gehad. Op 1 januari 2013 hebben we een groots feest gegeven.
Feest omdat we 12/12 getrouwd zijn,
feest omdat we samen 100 jaar zijn en
feest omdat we dit jaar met vertrouwen willen starten.
En dat starten is zeker gelukt.
Nu het vasthouden nog.

Daags na het feest schreef ik op twitter, dat ik al bijna met ‘losse handen’ durf te leven. Mooi gevoel en de omschrijving klopte precies in hoe ik het beleef. Tegelijkertijd realiseerde ik me dat ik niet eens weet of ik in 2011 en eerder met losse handen leefde. Ik weet wel dat ik gevoeld heb, hoe het is als je dat niet durft.
En hoe bevrijdend de dagen of momenten zijn, dat je dat wel durft.

We hadden op het feest de ruimte versierd met ballonnen met wensen. Twee voor iedere gast één voor henzelf en één om weg te geven aan een dierbare. Aan het einde van de avond kreeg ik een ballon met daarop de wens’ durf’. En zoals dat gaat met wensen, ook al heb je ze zelf op de briefjes geschreven, die vallen soms dagen later echt diep op de plek.
Zo ook deze wens.
Durf is wat ik nodig heb om met losse handen te blijven leven.
Durf is wat ik nodig heb om vertrouwen te houden.
Durf te leven.

Genieten doe ik iedere dag, meer dan ooit. Durven ga ik doen, meer en meer.
En dat is wat ik ook mag uitdragen, in mijn gezin en in mijn werk.

Mens durf te leven!