digitale buikpijn

Wie kent het niet thuis? Je kind zit achter de Wii, Ipad, Tablet, computer en is volledig verdiept in een spelletje. Je hebt van tevoren een tijdsafspraak gemaakt en na een (half) uur zou hij stoppen. Verdorie, hij houdt zich er weer niet aan. Boos spreek je je kind aan, en je hoort de wanhoop in zijn stem als hij antwoord: ‘ ja maar ik ben bijna op het volgende level…’

Voor mij heel herkenbaar, zo’n kind had ik ook onder mijn dak. En ook al woont hij nu op zichzelf, het euvel blijft bestaan.
Helaas moet ik constateren dat ik er zelf sinds een paar weken ook aan lijd. Digitale stress.
Afhankelijkheid van apparaten.
Het begon half december met heftig geratel bij het printen van een simpel tekstje… jonge printer, volledig vergaan. Repareren? welnee, een nieuwe is goedkoper. Even naar de winkel, en daar begint het. Mijn vertrouwde printer bestaat natuurlijk niet meer, de keuzes zijn legio, te veel. Sites bekijken, adviezen aanhoren, prijzen vergelijken. Voor ik het wist zat ik in de printer bubbel, en een knapperd die mij eruit kreeg voor het moment dat de keuze bepaald was. In die 5 dagen kon je me alles vragen over inktjet en laserprinters, verschillen en overeenkomsten. Monomaan.

Een week later had ik plotseling geen wifi meer op mijn mobiel. Opnieuw van levensbelang, bleek. Na 6 uur wachtrij en 3 afspraken in de appelwinkel ook dat probleem opgelost. En dan denk je dat je 2013 digitaal netjes achter kunt laten blijkt mijn website zo traag als….
Nu al anderhalve week aan het bellen en mailen met webmaster en hostingprovider en er verandert nog niets.
Ik zit opnieuw in een bubbel, al lange tijd. Dit keer de site-bubbel. Ik sta ermee op en ga er mee naar bed. Mijn gezin roept me regelmatig aan tafel terwijl ik dan weer de hoop heb op een next level…. De oplossing.

Zelf zie ik echt wel de parallel met het gamende kind. Apparaat afhankelijkheid is van alle leeftijden. En wie zegt dat de afhankelijkheid van een printer, telefoon, site meer serieus te nemen is dan een spelletje minecraft?